Om die tafel met Marita van der Vyver, is ‘n droom onderhoud wat ‘n werklikheid geword het vir my. Nie net is sy ‘n ikoniese skrywer nie, maar sommer ‘n bobaas kook ook. Somerkos in Provence is sowaar net ‘n voorsmakie van haar “creme de la creme” lewe in Frankryk. Ek het behoorlik gesmul toe ek deur haar Somerkos in Provence kosboek blaai en ek kon nie wag om elke resep te probeer nie.

Ek onthou hoe ek Hanna hoekom verslind het op hoërskool, net soos al haar ander leesstukke is dit moeilik om die een neer te sit. Gelukkig vir my is Provence om die draai en ek het sommer heel voorbarig Marita gemail en gevra om ‘n paar vrae te andwoord oor haar “la vie” in Frankryk. Asook deel ek ‘n paar van haar resepte wat uit haar Somerkos in Provence kookboek te vind is. Lees meer hieronder!

 “Op dié manier sien ek altyd die wyer prentjie – en dis ‘n groot voordeel, vir my as skrywer, maar ook net as doodgewone mens.”

Marita, Jou lewe is ‘n groot inspirasie vir baie Suid-Afrikaanse vrouens.

Wat sal jy sê het jy die meeste geleer om in Frankryk te bly?
Ek het geleer dat daar altyd meer as een kant aan elke saak is. As my vriende in SA so kla oor stakings, en ek vertel hulle hoe aanmekaar die Franse staak, kan hulle my nie glo nie. Frankryk is ‘n wonderlike land om in te lewe, maar dit het ook sy probleme, dis lank nog nie die paradys nie. Nes SA ook, ondanks al sy probleme, ‘n wonderlike land bly. As ek in SA kom, kan ek alles wat daar gebeur met my ‘Franse bril’ bekyk – en in Frankryk bekyk ek weer die probleme en die plesiere met my SA bril. Op dié manier sien ek altyd die wyer prentjie – en dis ‘n groot voordeel, vir my as skrywer, maar ook net as doodgewone mens.

Hoe dink jy het die kultuur jou lewenswyse/lewenstyl verander, goed en sleg?
My lewenswyse het beslis verbeter. Nie net omdat ek in Frankryk woon nie, maar dalk nog meer omdat ek in die Franse platteland woon. My stresvlakke is veel laer as wat dit ooit in SA was! Ek het geleer om rustig te wees, tydsaam kos te maak, langsaam te eet. Die hele ‘kultuur van kos’ in Frankryk het my lewe ongelooflik verryk. En die waardering van my Franse vriende vir goeie rolprente – nie net Amerikaanse block busters nie – en duursame klere en intellligente geselskap en kuns-as-deel-van-die-alledaagse-lewe, al hierdie dinge verryk my steeds.

Wat mis jy van Suid Afrika?
Vriende wat ek al van my jeugdae af ken. Vriende saam met wie ek so ‘n lang pad gestap het, dat ek nooit enigiets vir hulle hoef te verduidelik nie. Ons het ‘n gedeelde verwysingsveld. Ons lag vir dieselfde grappe. En dan mis ek om Afrikaans rondom my te hoor, in kafees en op straat. En natuurlik sekere kosdinge wat ek nie in Frankryk kan kry nie, soos volkoringbeskuit om in my koffie te dompel. En papaja en koejawels en koeksisters.

Hoe het jy jou liefde vir kosmaak ondek en ontwikkel?
Ek her verlief geraak op ‘n Fransman wat glo die pad na ‘n vrou se hart loop deur haar maag! So eenvoudig soos dit. Voor ek vir Alain leer ken het, was ek senuagtig as ek mense moet onthaal. Ek sou altyd eerder ‘n lekker boek lees as om ure lank kos te maak. Nou verkies ek steeds ‘n lekker boek bo omtrent enigiets anders, maar dis tog groot pret om saam met hom kos te maak. en nog groter pret om saam met hom te eet.

Waar vind jy die inspirasie vir jou skryfkuns?
Inspirasie is oral om ons, in die mees alledaagse dinge – ons moet net leer om dit raak te sien. As jy al so lank skryf soos ek, word dit ‘n ‘state of mind’. Jy sien moontlike stories in alles wat met jou gebeur, in enigiets wat jy oor die radio hoor of in die koerant lees. 

Sou jy jou lewe anders kon insien as jy nie in Frankryk gebly het nie?
Dis amper onvoorstelbaar, want dan sou my 17-jarige Frans-Afrikaanse dogter nie hier gewees het nie. Ek sou seker steeds ‘n goeie lewe in SA kon gelei het, maar as ek dink aan alles wat ek sou gemis het… Sjoe!

Meer oor Marita

Marita van der Vyver is gebore in Kaapstad en het ‘n meestersgraad in joernalistiek aan die Universiteit van Stellenbosch. Tussen die ouderdom van 20 en 30 publiseer sy drie jeugromans voordat haar eerste volwasse roman, Griet skryf ‘n sprokie, in 1992 ‘n blitsverkoper en ‘n literêre sensasie word. Die boek is bekroon met drie van die mees gesogte literêre pryse in Suid-Afrika: die M-Net, die ATKV en die Eugène Marais. Sedertdien het sy ‘n heeltydse en veelsydige skrywer vir alle ouderdomme geword, met ‘n tiental romans, ‘n bundel kortverhale, twee versamelings van humoristiese essays, prenteboeke vir kleuters, talle kortverhale en essays in versamelbundels, en gereelde rubrieke in koerante en tydskrifte. Sy het reeds verskeie pryse vir haar skryfwerk gewen, asook ‘n internasionale studiebeurs van die SA Stigting vir Skeppende Kunste, en in 1997 is sy genooi om deel te neem aan die bekende International Writers Program van die Universiteit van Iowa in die VSA. Haar volwasse romans word deurgaans in Engels, Hollands en Duits vertaal, terwyl Griet skryf ‘n sprokie in sowat ‘n dosyn tale gepubliseer is. Dit was die eerste Afrikaanse roman ooit wat in Chinees vertaal is, en het meer onlangs ook in Yslands verskyn. Marita woon op ‘n klein dorpie in die suide van Frankryk saam met haar Franse man, Alain Claisse. Hulle het 3 seuns en ‘n dogter.

Vir haar website kliek hier